Fall Out Boy

Początki

Zanim doszło do założenia Fall Out Boy, jego członkowie zdążyli się już dość dobrze poznać - wszyscy bowiem mieli za sobą epizody w chicagowskich, głównie hardcore'owych zespołach muzycznych i zdarzało się, że przez krótki okres grywali ze sobą w tych samych kapelach. Pomysłodawcami oraz założycielami zespołu są dwaj starzy przyjaciele, Joe i Pete. Obaj współpracowali niegdyś w Arma Angelus (Wentz był liderem i wokalistą tego zespołu, Trohman grał w nim przez pewien czas na basie). To oni postanowili w 2001 roku, by wykorzystać swoje doświadczenie ze sceny hardcore'owej i stworzyć nowy projekt, który będzie miał jednak bardziej pozytywne brzmienie. Pete zabrał się więc za pisanie bardziej popowych utworów. Tymczasem Joe przyjął do zespołu Patricka, którego spotkał pewien czas wcześniej w kawiarni (co ciekawe, Stump, który został mianowany wokalistą FOB'a, grał wcześniej w kilku mniej znanych kapelach na swojej uczelni, tyle, że na.. perkusji).

Jeszcze w 2001 muzycy nagrali pierwsze demo, odbył się też wtedy ich pierwszy show. Wówczas anonimowi, na kolejnym swoim występie zapytali publiczność o propozycje nazwy dla swojego projektu. Traf chciał, że najgłośniej zareagował na to pytanie fan popularnej kreskówki The Simpsons, który krzyknął "Fallout Boy!" (imię jednego z drugoplanowych bohaterów). Kapela skorzystała z pomysłu - a że nie wiedząc, iż jest to odniesienie do kreskówki, nazwali siebie Fall Out Boy (czyli z lekkim przekręceniem). Takim sposobem zespół osiągnął solidne podstawy - czas było wypłynąć na szersze wody. Udało się to w maju 2002, kiedy to na rynku znalazł się pierwszy EP FOB'a, nagrany - wspólnie z kapelą Project Rocket - w studiu Uprising Records. Ta sama wytwórnia wydała pierwszy pełnometrażowy album zespołu - Fall Out Boy's Evening Out With Your Girlfriend - w styczniu 2003 roku. Roku, który okazał się przełomowym w karierze członków kapeli.

Rok 2003
Co ciekawe, w chwili trafienia pierwszego albumu do ogólnej sprzedaży, Fall Out Boy był już zakontraktowany z inną wytwórnią - florydzką Fueled By Ramen. Zresztą, ta ostatnia musiała najpierw siłować się pewien czas z Island Records, by wywalczyć względy członków FOB'a i przekonać ich do współpracy. Słowem - kapela z Illinois zyskiwała coraz lepszą markę. Niebawem został również rozwiązany ostatni problem personalny - od dłuższego czasu zespół miał problemy z dobraniem właściwego perkusisty, ci, z których usług korzystano próbnie, nie spisywali się najlepiej, zaś Patrick czuł się już na wokalu dostatecznie dobrze i nie było sensu zmieniać jego roli w kapeli. Dlatego też zaproszono do współpracy Andy'ego; zresztą nieprzypadkowo jego, gdyż doskonale znał go Pete - wcześniej grali razem w metalcore'owym Racetraitor; do tego Andy grał na bębnach w Project Rocket, gdy ci tworzyli z FOB'em wspomniany wspólny EP. Wykrystalizował się więc ostateczny skład zespołu.

Pierwszych kilka tygodni roku członkowie kapeli spędzili w studiu nagraniowym, tworząc materiał do nowej płyty, która wyszła na rynek... już 4 miesiące po poprzednim krążku. Take This To Your Grave - bo tak nazywa się drugi album FOB'a - zebrał bardzo pozytywne recenzje. Kapela ruszyła w pierwszy poważny tour i co najważniejsze - zainteresowały się nią media (FUSE, MTVu), które zaczęły puszczać ich pierwsze teledyski. 280 koncertów w 2003 roku pozwoliły FOB'owi osiągnąć stałą grupę fanów w całej Ameryce. Z początku większym zainteresowaniem ludzi cieszyły się kapele, które odbywały tour razem z Fall Out Boy (Less Than Jake, All-American Rejects, Yellowcard), jednak role zaczęły się szybko zmieniać. Sam lider zespołu - Pete - powiedział, że jesień tamtego roku była czasem, w którym "zaczynał rozumieć, że tych kilkuset fanów przychodzi specjalnie dla nich". Pod koniec roku stacja MTV nagrała o FOB'ie odcinek "You Hear It First" (popularny, promujący nowe zespoły program), zwracając na tę kapelę oczy całego już świata. Ostatnim akcentem tych dwunastu miesięcy było podpisanie umowy z Island Records (co było też udanym zwieńczeniem roku dla owej wytwórni, która długo walczyła o ten kontrakt).

Fall Out Boy Mania

Pierwsze miesiące następnego roku zespół spędził na trasie koncertowej, która przebiegała również przez Europę. W maju 2004 kapela wydała My Heart Will Always Be The B-Side To My Tongue - drugi (tym razem akustyczny) EP, połączony z materiałem DVD. Tym ostatnim sprawili swoim fanom niemałą radość - zawiera on swoistą historię kapeli; choć krótką, niezwykle barwną. Wydawcą wspomnianego EP jest, co ciekawe, jeszcze Fueled By Ramen - to ostatni akcent współpracy FOB'a z tą wytwórnią (FOB'a jako kapeli, gdyż Pete prowadził w późniejszym czasie prywatne interesy z tą kompanią). Następne miesiące przyniosły kolejne pojedyncze utwory, w tym nagranie demowe "Dance Dance", którym Fall Out Boy zaskarbił sobie sympatię kolejnych fanów i mediów. Maj kolejnego roku (można więc powiedzieć, że w tym miesiącu każdego roku zawsze się coś działo) przyniósł długo oczekiwany album From Under The Cork Tree - przyniósł również wielki sukces kapeli z Illinois. Dość powiedzieć, że pierwsze 70 tysięcy kopii sprzedało się już w pierwszym tygodniu. Słuchacze w rekordowym tempie zaczęli również kupować wcześniejsze nagrania zespołu (tego samego maja 2005 re-masterowana została pierwsza płyta, "Fall Out Boy's Evening...", zaś "Take This..." osiągnął status Złotej Płyty).

Same "From Under The Cork Tree" szybko wskoczyło na 9.miejsce w najbardziej prestiżowym amerykańskim rankingu sprzedawanych płyt - Billboard 200. Album dwukrotnie zyskał status Platynowej Płyty, zaś singiel "Sugar, We're Goin Down" był - według stacji MTV2 - najlepszym klipem roku, plasując się na wszelkich ważniejszych listach w pierwszej dziesiątce. Top 10 bardziej uznanych notowań osiągnął również bez problemu następny singiel Fall Out Boy - wspomniany "Dance Dance". To najbardziej rozpoznawalny utwór tej kapeli, który przyniósł jej wielkie grono kolejnych fanów i który wykreował zbyt błędne spojrzenie świata na ten zespół - gdyż "Dance Dance" to znacznie bardziej komercyjne przedsięwzięcie, niż jakiekolwiek inne, związane z twórczością zespołu. Za członkami kapeli, wywodzącymi się ze sceny undergroundowej, zaczęły stać coraz poważniejsze pieniądze. Pete założył własną wytwórnię, Decaydance Records (zależną od Fueled By Ramen) oraz własną linię odzieżową (Clandestine Industries), zaś Patrick zaczął dorabiać jako producent, promując nowe zespoły. W 2006 roku, pod którego znakiem stała wielka (krajowa oraz zagraniczna) trasa koncertowa FOB'a, zespół ten został wybrany przez Grammy jednym z najlepszych nowych artystów na rynku (nominacja do nagrody), zdobył także kolejne wyróżnienie MTV (nagroda publiczności), a także prestiżową statuetkę Kerrang!, kolejną dla klipu do "Sugar...". Wielokrotne występy na najważniejszych muzycznych galach, udziały w popularnych, amerykańskich wieczornych programach sprawiły, że na zespół z przedmieść Chicago nastąpiła swoista mania, która nie ominęła również Polski.

Plany

Na początku lutego 2007 roku wyszła, również na polski rynek, płyta Infinity On High - jest ona przełomowa pod wieloma względami. Pierwsze utwory, które są już dostępne do wysłuchania, a które się znajdą na tym krążku, zdradzają zmianę stylu Fall Out Boy. Jak sami muzycy mówią: "są to piosenki r&b, które staraliśmy się przerobić na punk". W pracę nad nową płytą kapeli zaangażowani zostali m.in. znani raperzy Jay-Z oraz Kanye West.
Płyta ma również ważne inne znaczenie, gdyż stanowi ona protest zespołu na to, co dzieje się rynku pop-punkowym; stanowi też odpowiedź na pytanie, jak zmienili się sami członkowie kapeli. Nowe piosenki, mimo, że różne brzmieniowo, zdradzają, że wewnątrz to wciąż ci sami ludzie.

Czy wiesz, że...?

* Wszyscy członkowie Fall Out Boy nie piją oraz nie palą. Andy, Pete oraz Patrick są straight-edge.

* Pomimo, że Patrick jest wokalistą, główną rolę w pośrednictwie między zespołem a mediami odgrywa Pete i to on jest główną twarzą w zespole. Sam zainteresowany odpowiada: "95% ludzi, którzy nas kochają, powie ci, że to przez uroczy wokal Patricka".

* W 2005 roku mocno zachwiana była stabilizacja zespołu, z powodu samobójczych prób Pete'a (przedawkowanie leku). Poświęcona jest temu jedna z piosenek na "From Under The Cork Tree".

* Krążek "Fall Out Boy's Evening Out With Your Girlfriend" trafił na rynek z rocznym opóźnieniem. Prace nad albumem skończyły się bowiem 28 stycznia 2002 roku.

* Członkowie FOB'a przyznają , że nie oglądają swoich klipów. Tak więc nie wiedzą tak naprawdę, za co dostali nagrody MTV2 i Kerrang! za najlepszy klip do "Sugar, We're Goin Down". Pete wyjaśnia: "Widzimy siebie tyle razy, że byłby to czysty narcyzm i obsesja na swoim punkcie, gdybyśmy oglądali do tego swoje teledyski. Dlatego zawsze wyłączamy TV, gdy widzimy, że któryś z nich się zaczyna".

* "From Under The Cork Tree" to pierwszy z albumów FOB'a, który przez cały czas był w domyśle nagrywany jako pełnometrażowy album. "Take This To Your Grave" to bowiem kolekcja 3 osobnych zbiorów demowych, które na sam koniec muzycy zdecydowali złączyć w album.

* Uprising Records, odpowiedzialna za re-masterowanie pierwszej płyty FOB'a w 2005 roku, nie konsultowała swojej decyzji z członkami zespołu - stała za tym jedynie chęć osobistego zysku w momencie, kiedy nagle zwiększył się popyt na tę kapelę.

* Utwory Fall Out Boy znajdują się na ścieżkach do wielu gier komputerowych, m.in. "Tony Hawk's American Wasteland", "FlatOut 2", "Madden NFL 2006".

* Jako płyty, które miały największy wpływ na twórczość FOB'a, członkowie kapeli podają krążki alternatywnych zespołów Lifetime i The Descendants, ale także "Thriller" Michaela Jacksona czy "The Black Album" w wykonaniu Jay-Z.

* Członkowie kapeli otwarcie wyrażają swoją niechęć do Internetu, w szczególności do popularnej strony MySpace. Sami nawet nie zarządzają swoim profilem, który przysługuje im tam jako artystom.

* Pete Wentz wystąpił w teledysku Cobra Starship feat. The Academy Is..., Gym Class Heroes, and The Sounds - Snakes on a Plane (Bring It), (stał przy budce telefonicznej pod koniec teledysku).

z FOB lubie tylko Peta Very Happy

nowa płyta jest całkiem okay Smile

Do huja waclawa... czy ktos mi powie co takeigo HOT jest w Pete'rze?\

bo ja widze tylko kupe z masłem...

nie to co na widok Havoka..
krew zaczyna mi krążycz szybciej i nie moge złapać oddechu... on jest hooooooooot! Mr. Green

nie lubie petera gee lepszy ;p ale fob uwielbiam

Jak dla mnie wszyscy fajni Razz

Chłopcy fajni, a ich muza jeszcze lepsza xD

no, to naprawdę piękni chłopcy

No piekni, piękni. Odebrałam to w formie takiej ironi... Czemu ?? Sad

Ej żadnej ironii tutaj niema!
jeden z gitarzystów naprawde fajnie wyglada ( ten czarny taki)

Ten z kawałkiem bląd ??
No jest suuuuper :zakochany: Smile

A nawet nie wiem czy on tam jakiś blond ma

Nie wiem... Może... Nie pamiętam.

yy.. aha ;p zaden blad nie jest chyba.a tobie chodzi o Petera zapewne

No nie wiem... Możliwe, albo mi sie jakiś zespół inny wmieszał we łeb Very Happy

. Ze mną wszystko możliwe Razz

a ja lubie Wentza - i właściwie tylko dzięki tym zdjęciom:

[link widoczny dla zalogowanych]

a FOB i owszem, lubie posłuchać Wink